Frelsið hefur reynst Íslendingum skreppt í hendi. Góðærisár landnámsins með frelsi og uppbyggingu leystust upp í harðæri síðla á tíundu öld. Landið var ekki eins gjöfult og landnámsmenn héldu. Árið 1000 báru erindrekar Noregskonungs fé frá honum á lögsögumann Íslands til þess að hann kæmi á „nýjum sið“. Þar með hafði Noregskonungur og kirkjan náð að seilast hér til valda sem leiddi til þess að frelsið glataðist. Árið 1251 urðu „lög Guðs“, þ.e. kirkjunnar, æðri lögum manna. Noregskonungur lagði svo Íslandi undir sig árið 1262 með því að æsa landsmenn til borgarastyrjaldar, í kjölfar hnignunar atvinnuveganna vegna kólnunar. Íslendingar skrimtu síðan í nærri sjö aldir undir evrópskri stjórn kirkju og konunga, í fátækt og kúgun. Það var ekki fyrr en 1944 að frelsið vannst aftur eftir erfiða baráttu og langa. En fullt frelsi varð ekki eilíft. Árið 1994 fékk Evrópusambandið tilskipanavald yfir Íslandi sem það hefur enn. Ísland var því að fullu sjálfstætt frá landnámsupphafinu 874 til kristnitökunnar árið 1000 og aftur frá 1944 til 1994 eða samanlagt í tæpar tvær aldir af þeim ríflega ellefu sem landið hefur verið byggt. Velsæld og uppbygging fylgdi frelsinu, örbirgð, áþján og hrun evrópsku stjórnvaldi.
-
Síðustu færslur
Skjalasafn
- April 2021
- March 2021
- February 2021
- January 2021
- December 2020
- November 2020
- October 2020
- September 2020
- August 2020
- July 2020
- June 2020
- May 2020
- April 2020
- March 2020
- February 2020
- January 2020
- December 2019
- November 2019
- October 2019
- September 2019
- August 2019
- July 2019
- June 2019
- May 2019
- April 2019
- March 2019
- February 2019
- January 2019
- December 2018
- November 2018
- October 2018
- September 2018
- August 2018
- July 2018
- June 2018
- May 2018
- April 2018
- March 2018
- February 2018
- January 2018
- December 2017
- November 2017
Flokkar
Síðustjórnun