Þeir sem eiga að vinna að hagsmunum íslensku þjóðarinnar ráða illa við verkefnið. Fátæktarstefna ættuð frá öðrum lödum hefur verið að ná undirtökunum í landsstjórninni síðustu áratugi, hún á upptök sín í ónákvæmum vísindum og trúarkenndum skoðunum og er rekin áfram af gróða- og valdafýsn. Fátæktarmenning leiðir af sér sóun auðlinda Jarðar, mengun og umhverfisspjöll.
Virkjanaframkvæmdir stöðvaðar. Sjávarsókn, hvalveiðar, bannaðar. Áratuga uppbygging viðskipta eyðilögð og sendiherra eins besta viðskiptalandsins rekinn úr landi.
Höft og skattar lagðir á hagkvæmustu orkugjafana, eldsneytið. Glórulausar hugmyndir um „kolefnishlutleysi“ eða „sjálfbærni“ settar í lög. Hættuleg farartæki niðurgreidd með þjóðareignum. Framræstu landbúnaðarlandi breytt í mýrar. Unnið gegn húsdýrahaldi. Landsmenn látnir flokka rusl eins og ruslahaugabörn í Afríku og það sent til kostnaðarsamrar förgunar í útlöndum.. Bankar þjóðarinnar afhentir velþóknuðum. Útlendum „fjárfestum“ leyft að hrifsa og rupla eigur og auðsuppsprettur Íslands. EES-reglugerðastaflinn vaxandi hemill á atvinnu.
Ein tískubólan rekur aðra í Evrópusambandinu, þær eru byggðar á áróðri sértrúarsöfnuða sem kenna sig við umhverfisvernd og hafa keypt sig til pólitískra valda. Bólurnar, sjálfbærni, kolefnishlutleysi og fleiri, eru kostnaðarsamar og fjárstyrktar af almenningi sem fær meiri fátækt í kaupbæti. Lífskjör í Evrópusambandinu fara versnandi, nú þegar búa nærri 100 milljónir manna undir fátæktarmörkum þar. Og lífskjarakreppan í Bretlandi dýpkar stöðugt.
https://frjalstland.blog.is/blog/frjalstland/entry/2285792/
Bábiljustjórn Evrópusambandins dregur Ísland með í fátæktarmenninguna í krafti EES-samningsins. Margar íslenskar stjórnvaldsstofnanir vinna núorðið mest við að framgfylgja EES-lögum og regluverki Evrópusambandsins sem er ekki gert fyrir íslenskar aðstæður og hamlar uppbyggingu og rekstri litla íslenska samfélagsins.
Orkumál Íslands eru nú först undir lamandi hrammi EES-regluverksins og áratuga virkjanaundirbúningur stöðvaður (Morgunblaðið 16.6.2023). Orku Íslands á nú að eyða samkvæmt EES/ESB í „græn verkefni“ sem undantekningarlítið eru umhverfisspillandi og verða baggi á almenningi landsins. Evrópusambandið fyrirskipar höft á notkun góðs eldsneytis sem þýðir að vörur og þjónusta verða dýrari. Fátæktin eykst. https://energy.ec.europa.eu/topics/energy-strategy/clean-energy-all-europeans-package_en
Hringrásarhagkerfið er tilraun fátækra þjóða til að nýta rusl, við fáum það heim í eldhús með EES-tilskipununum. Hreinlætinu sem plastið gerði mögulegt er kastað fyrir róða og eldhúsið vaðandi í pappírspokum gegnsósa af matarúrgangi og lekandi. Hringrásarhagkerfi ESB er eyðsla á tíma, fyrirhöfn, efnum og orku. Rusli er breytt í lélegar vörur með ofurkostnaði í staðinn fyrir að urða það eða brenna. Á Íslandi er ofgnótt landrýmis til fyrir urðun. https://www.frjalstland.is/2020/07/04/reglur-esb-um-urgang-henta-ekki-fyrir-island/
Húsdýr og bændur sæta áróðri, byggðum á vanþekkingu, þeir eru sagðir valda hlýnun loftslags með húsdýraeldi (kúavindgangi) og framræsingu mýra. https://frjalstland.blog.is/blog/frjalstland/entry/2291201/
Bábiljustjórnhættirnir innifela m.a. að setttar eru á fót nefndir eða ráð til að úrskurða eða gefa álit. Nefndarmenn eru yfirleitt valdir á grundvelli fylgisspektar við sértrúarsetningarnar og með takmarkaðan vísindalegan grunn og aga og eru í raun bæði ábyrgðarlausir og án lýðræðislegs umboðs. Þeir eru aftur á móti vel inni í bábiljum og áróðri sértrúrasöfnuðanna. Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála, Fagráð um dýravelferð og Loftslagsráð eru dæmi um nefndir og ráð sem eru óþarfar en leiða af sé mikinn kostnað en hafa hvorki vísindalegan né lýðræðislegan grundvöll til að koma að stjórn landsins.
Ráðamenn, sem komist hafa til valda með atbeina sértrúarsöfnuða, hafa fengið bæði ábyrgð og lýðræðislegt umboð, þeir nota nefndir og ráð til þess að afsaka stjórnvaldsákvarðanir sem eru samkvæmt þeirra bábiljum þó þær séu í andstöðu við hagsmuni landsins og valdi aukinni fátækt.
English summary:
Culture of poverty
The political class in Iceland has increasingly adopted policies from EU and even other countries that lead to cost of living increases and ultimately poverty. Propaganda from sects that say they work for environmental protection is rampant in Iceland as well as in western mass media, based on inaccurate science and profiteering of those who can get rich and influential on „net zero“ or „sustainability“ policies. The sects have bought their way into positions of political power. These „environmental“ policies lead to waste of Earth’s resources, pollution and other environmental degradation.