EES-tilskipun nr. 2014/52 um mat á umhverfisáhrifum framkvæmda varð til þess að flækja og tefja framkvæmdir enn frekar en orðið var en Alþingi „innleiddi“ hana samt 2019, um var að ræða síðustu tilskipun í uppsöfnuðum bunka frá árinu 2000. Óþörf skriffinnska og stofnanaafskipti jukust mikið. Þeir sem mesta þekkingu höfðu á málinu, Verkfræðingafélagið, samtök atvinnulífsins og samtök sveitarfélaga, mótmæltu setningu þeirra með skýrum rökum. En EES-tilskipunum frá Evrópusambandinu er aldrei breytt, þær eru „innleiddar“ (ígildi stimplunar) án athugasemda og ganga í gildi hér í heild. Lögin standa í vegi fyrir uppbyggingu orkukerfis Íslands og hafa verið notuð til að stöðva aðrar framkvæmdir.
Meira
-
Síðustu færslur
Skjalasafn
- October 2025
- September 2025
- August 2025
- July 2025
- May 2025
- April 2025
- March 2025
- February 2025
- January 2025
- December 2024
- November 2024
- October 2024
- September 2024
- August 2024
- July 2024
- June 2024
- May 2024
- April 2024
- March 2024
- February 2024
- January 2024
- December 2023
- November 2023
- October 2023
- September 2023
- August 2023
- July 2023
- June 2023
- May 2023
- April 2023
- March 2023
- February 2023
- January 2023
- December 2022
- November 2022
- October 2022
- September 2022
- August 2022
- July 2022
- June 2022
- May 2022
- April 2022
- March 2022
- February 2022
- January 2022
- December 2021
- November 2021
- October 2021
- September 2021
- August 2021
- July 2021
- June 2021
- May 2021
- April 2021
- March 2021
- February 2021
- January 2021
- December 2020
- November 2020
- October 2020
- September 2020
- August 2020
- July 2020
- June 2020
- May 2020
- April 2020
- March 2020
- February 2020
- January 2020
Flokkar
Síðustjórnun
Bandaríkin hófu óyfirlýst stríð gegn Rússum Úkraínu í árslok 2013 með blóðugu valdaráni. Eftir að löglega kjörin stjórn Viktors Yanukovych í Úkraínu hafði hafnað aðild að Evrópusambandinu 21. nóvember hófust óeirðirnar, launaðir skemmdarverkamenn voru látnir setja á svið slagsmál, kveikja elda og fremja skemmdarverk. Vopnaðir málaliðar, þjálfaðir í Póllandi af CIA, voru látnir hefja manndráp með árásum á ríkisstarfsmenn og lögreglumenn. Í lok febrúar 2014, þegar drepnir höfðu verið hundruðir manna og tugir lögreglumanna, hraktist stjórn Yanukovych frá völdum og Bandaríkin og Evrópusambandið settu sinn lepp í forsetastólinn sem hóf hernað gegn Rússneskum íbúum Úkraínu. Her Rússlands skarst í leikinn í febrúar 2022, átta árum eftir hið blóðuga valdarán og hefur stríðið þanist stöðugt út.
Utanríkisráðherra Bandaríkjanna, Antony Blinken, segir: „Kjarnorkustríð er ekkert verra en loftslagsbreytingar-“ sem svar við gagnrýni um að Washington sé að taka áhættu á kjarnorkustríði með því að vopnavæða Úkraínu.
Þeir sem eiga að vinna að hagsmunum íslensku þjóðarinnar ráða illa við verkefnið. Fátæktarstefna ættuð frá öðrum lödum hefur verið að ná undirtökunum í landsstjórninni síðustu áratugi, hún á upptök sín í ónákvæmum vísindum og trúarkenndum skoðunum og er rekin áfram af gróða- og valdafýsn. Fátæktarmenning leiðir af sér sóun auðlinda Jarðar, mengun og umhverfisspjöll.
Ríkisstjórnin ætlar nú að láta Alþingi tryggja að stofnanakerfi Evrópusambandsins stjórni íslenska raforkukerfinu samkvæmt regluverki ESB en ekki íslenskum lögum.
Evrópuráðið fundar um þessar mundir í Reykjavík. Ráðið, sem ræddi ýmiss góð mál áður, er nú
Hið blóðuga valdarán Obama-Biden stjórnarinnar í Kænugarði í febrúar 2014 var upphafið að Úkraínustríðinu. Kænugarðsstjórnin hóf þá strax í mars, fyrir 9 árum, hernað gegn Donbas-héruðunum á vegum NATO og ESB með að markmiði að innlima Úkraínu í NATO og ESB sem er í andstöðu við Donbasbúa sem risu upp og vildu verða sjálfstæðir eftir að ný-nasistar tóku völdin í Kænugarði.
Skömmu eftir Seinni heimsstyrjöldina voru Norðurlönd fyrirmynd smáþjóða um sjálfstæði, hlutleysi, velmegun og efnahag. Þau höfði byggt upp sterk iðnaðarsamfélög og voru í fremstu röð í tækni og vísindum. Þau stóðu utan ríkjasambands stríðshrjáðra þjóða V-Evrópu úr Seinni heimsstyrjöldinni. Þau héldu á lofti hlutleysi og friðarstefnu gegn stríðsrekstri stórvelda. Nú um átta áratugum síðar hafa þau glatað fyrirmyndarhlutverkinu, sóað norrænu sjálfsmyndinni, sjálfstæðinu og hlutleysinu.