Winston Churchill kom til Fulton, Missouri, 5. mars 1946.
Um sjö mánuðum áður hafði hann verið kosinn úr embætti forsætisráðherra Bretlands sem hann hafði haldið í fimm ólgusöm ár í sögu landsins þegar það tók þátt í að sigra Þýskaland nasismans. Með honum í för til Fulton var Harry Truman, forseti Bandaríkjanna, sem hafði orðið honum úti um heiðursnafnbót við Westminster College þar í bæ. Þeir höfðu þá rætt utanríkisstefnu sinna landa sem svo hafði áhrif á inntakið í þeirri frægu ræðu sem Churchill flutti í Fulton, „járntjaldsræðunni“. Meira
Afskipti NATO- og ESB-landa af Úkraínu hafa leitt hörmungar yfir landið. Stór hluti íbúanna er farinn, flestir til Rússlands. Flóttafólkið, og íbúarnir sem eftir eru í Úkraínu, eru smám saman að átta sig á orsökum hörmunganna þó einhliða áróður stjórni enn umfjölluninni hér á Vesturlöndum og í Úkraínu.
Bændur sambandsins eru búnir að fá nóg af „grænu“ stefnu stjórnvalda. Reglubálkar sambandsins vinna gegn þeim og eru settir gegn húsdýrahaldi, notkun véla, notkun áburðar. Kjötát á að afnema. Stuðningur við bændur er skorinn niður, eldsneyti skattlagt úr hófi og notkun þess sett í kerfi sem stjórnast af bröskurum. Bændur fara nú í dráttarvélalestum til höfuðborga sambandsins og mótmæla og valda umferðaröskunum
NATO og Evrópusambandið eru nú að setja kraft í stríðið sem þau hófu fyrir tíu árum með valdaráni. Stríðsmangarar Ameríku og Biden forseti vinna nú hörðum höndum að því að koma sem mestum vopnum og peningum til leppstjórnarinnar í Kænugarði fyrir 2025 af ótta við að ábyrgur forseti taki völdin í Bandaríkjunum og stöðvi stríðið. 
NATO og Evrópusambandið eru nú að undirbúa útvíkkun á Úkraínustríðinu sem hefur verið á þeirra vegum frá valdaráninu 2014. Löglega kjörin stjórn Úkraínu hafnaði aðild að NATO 3. júní 2010 og að Evrópusambandinu 21. nóvember 2013. Þá var ekki eftir önnur leið en vopnavald til að innlima landið í NATO og ESB.
Evrópusambandið hefur með EES-samningnum verið að taka til sín meiri völd yfir EES-löndunum og stjórnar nú bönkunum með einum sex stofnunum. Fjármálaráðherrar EES-landanna Noregs, Ísland og Liechtenstein misstu þolinmæðina og kvörtuðu árið 2018 bréflega yfir enn nýrri stofnun: Framkvæmdastjórn fjármálaeftirlits ESB þar sem EES-löndin eru undirsátar. Að senda ESB bréf er eins og að skvetta vatni á gæs, ESB talar ekki við sína undirsáta, það talar aðeins til þeira. Faðmur ESB-regluverksins um fjármálastarfsemi hefur reynst íslenskum bönkum dauðafaðmur (8.10.2008).
Norsk yfirvöld hafa enn einu sinni sýnt að Noregur er undir hæl Evrópusambandsins. Hæstiréttur Noregs hefur nú lagt blessun sína yfir vald ESB yfir orkukerfi landsins, aðild landsins að ACER (orkustofnun ESB), þriðja orkupakkanum sem okkar Alþingi gleypti með skít og skinni. Það er orðið ljóst að smáskammtalækningar um að hafna einstöku EES-valdboðum duga ekki, eina leiðin til að losa Noreg og Ísland undan Evrópusambandsvaldinu er að segja EES-samningnum upp og semja upp á nýtt.